عملکرد اصلی یک تاندون اتصال عضلات به استخوان است. تاندون ها همچنین نیرو را از عضله به استخوان ها منتقل می کنند تا حرکت ایجاد شود. تاندون ها همچنین انرژی الاستیک را ذخیره می کنند که در هر نوع حرکت بالستیک مانند پلومتریک بسیار مهم است.
هرچه تاندون قوی تر باشد ، ظرفیت آن برای ذخیره انرژی الاستیک بیشتر است. ورزشکاران در مسابقات پیگیری و میدانی دارای تاندونهای بسیار قدرتمندی هستند. بدون این تاندون های قوی آنها قادر به اعمال چنین نیروی بزرگی در برابر استخوان ها برای غلبه بر نیروی گرانش نیستند. تاندون ها و لیگامان ها قابل آموزش هستند. خصوصیات مادی و ساختاری آنها در نتیجه آموزش تغییر می کند و ضخامت ، استحکام و سفتی آنها را تا 20٪ افزایش می دهد. رباط ها و تاندون ها پس از جراحت قابل بهبود هستند ، اگرچه آنها توانایی پیش از آسیب را ندارند.
ورزش به ویژه نوع انجام شده در مرحله سازگاری آناتومیکی می تواند یک روش مهم پیشگیری از آسیب در نظر گرفته شود. توانایی تاندون ها و رباط ها برای تأمین یکپارچگی آناتومیکی مفاصل (لیگامان ها) و انتقال نیرو (تاندون ها) در صورت اختلال در تقویت آنها می تواند کاهش یابد. نکته قابل توجه ، به ویژه برای کاربران استروئیدی ، این است که سوءاستفاده از استروئیدها باعث افزایش نیروی ماهیچه به قیمت خاصیت مواد رباط ها و تاندون ها می شود. افزایش نیروی بدون تقویت مناسب رباط ها و تاندون ها منجر به صدمات رباطی می شود که امروزه در بسیاری از ورزش ها مشاهده می کنیم.
قانون 3: قدرت اصلی را توسعه دهید.
بازوها و پاها فقط به اندازه تنه قوی است. یک تنه ضعیف توسعه یافته یک هفته پشتیبانی از اندامهای سخت کوش است. برنامه های تمرین قدرت ابتدا باید عضله اصلی را قبل از تمرکز روی بازوها و پاها تقویت کنند.
عضلات هسته ای به عنوان کمک فنر در هنگام پرش ، ریباند و یا تمرینات پلومتریک عمل می کنند. تثبیت بدن؛ و یک پیوند یا فرستنده را بین پاها و بازوها نشان می دهد. عضلات هسته ضعیف در این نقش های اساسی شکست می خورند ، و توانایی مربی را برای انجام کار محدود می کنند. به نظر می رسد بیشتر این ماهیچه ها به دلیل نقش حمایت کننده آنها در بازوها و پاها ، تحت سلطه فیبرهای عضلانی چرخشی آرام هستند. آنها بطور مداوم ، اما نه لزوماً پویا ، منقبض می شوند تا بتوانند پایه محکمی برای حمایت از اقدامات سایر گروه های عضلانی بدن ایجاد کنند.
بسیاری از مردم از مشکلات کمردرد شکایت دارند ، اما اصلاح آنها کمی انجام می شود. بهترین محافظت در برابر مشکلات کمردرد به خوبی توسعه یافته و عضلات پشت و شکم است.
ماهیچه های شکمی و پشتی قسمت اصلی بدن را با ساختار پشتیبان محکم و قدرتمند از دسته های عضلانی احاطه می کنند. بسیاری از ورزشکاران نسبت به کمر عضلات شکمی ضعیف دارند. و به همین دلیل آموزش عمومی و اختصاصی عضلات شکمی توصیه می شود. شکم رکتوس به صورت عمودی اجرا می شود و هنگام ثابت بودن پاها ، مثل نشستن ، تنه را به جلو می کشد تا وضعیت خوبی را حفظ کند. اگر ماهیچه های شکمی ضعیف باشند ، باسن به سمت جلو خم می شود و لوردوز یا همان بازگشت ، در ناحیه کمر ستون فقرات ایجاد می شود.س
- ۰۲/۱۲/۱۸