علائم بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال دژنراتیو مترقی مترقی سیستم عصبی مرکزی (CNS) است. بیماری پارکینسون که تقریباً در یک میلیون نفر در ایالات متحده تحت تأثیر قرار گرفته است ، اختلال عملکردی در گانگلیون پایه است ، منطقه ای از مغز که حرکت داوطلبانه را کنترل می کند. علائم بارز این اختلال حرکتی عصبی مزمن و پیشرونده شامل لرزش ، سفتی ، حرکت آهسته (برادی کینزی) ، تعادل ضعیف و دشواری در راه رفتن (به نام راه رفتن پارکینسون) است.

علائم

اگرچه علائم بیماری پارکینسون ممکن است متفاوت باشد ، اما در ابتدا آنها ظریف هستند و معمولاً از یک طرف بدن ش شروع می شوند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

لرزش - این لرزیدن است که در دست و انگشتان مشترک است.
برادی کینزیا - این حرکت آرام است ، و انجام کارهای ساده بیشتر طول می کشد.
سفتی عضلات - ماهیچه های سفت می توانند در هر جایی ایجاد شوند و باعث ایجاد درد و تداخل دامنه حرکتی شوند.
تغییر گفتار - پارکینسون ممکن است باعث شود گفتار نرمتر ، سریعتر ، یکنواخت ، دوغاب یا مردد باشد.
تعادل ضعیف - با افزایش احتمال سقوط ، شناخته شده است که پارکینسون باعث ایجاد مشکلات تعادل می شود.
تغییر در نوشتن - هماهنگی های لازم برای نوشتن ممکن است رو به وخامت بماند ، و کسانی که دارای پارکینسون هستند معمولاً بسیار ناچیز می نویسند.
فیزیولوژی پارکینسون

کارشناسان معتقدند که در بیماری پارکینسون ، سلولهای عصبی مغز به تدریج متلاشی می شوند یا می میرند. بسیاری از علائم ناشی از از بین رفتن نورون های تولید کننده دوپامین است. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که سلولهای عصبی کنترل کننده عضلات را تحریک می کند. هنگامی که تولید دوپامین کاهش می یابد ، اعصاب سیستم حرکتی قادر به کنترل حرکت و هماهنگی نیستند. افراد مبتلا به پارکینسون با ظاهر شدن علائم ، 80 درصد یا بیشتر از سلول های تولید کننده دوپامین خود را از دست داده اند. در حالی که علائم ممکن است در هر سنی ظاهر شود ، میانگین سن شروع 60 سالگی است.

پزشکی غربی

علاوه بر این که علت آن را نمی دانید ، هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون نیز وجود ندارد. مراکز درمانی غربی در مورد داروهای پزشکی برای رفع علائم استفاده می کنند. سازمان غذا و دارو (FDA) همچنین یک دستگاه کاشت جراحی را تصویب کرده است که لرزش را کاهش می دهد. دارو برای بیماری پارکینسون یک فرایند آزمایش و صبر است ، زیرا انتخاب و دوز آن باید به صورت جداگانه تنظیم شود. با پیشرفت بیماری ، داروها و دوزهای آنها احتمالاً نیاز به اصلاح دارند.

داروها

طراحی شده برای تأثیر بر سطح دوپامین ، داروهای اصلی تجویز شده برای بیماری پارکینسون عبارتند از Levodopa و carbidopa (Sinemet). از نگرانی اصلی بدنسازان ، فشار خون بالا یک عارضه جانبی معمولی از این داروها است. هر مشتری در معرض خطر فشار خون بالا (فشار خون پایین) در هنگام تغییر موقعیت یا هنگام بالا آمدن از میز ماساژ ، نیاز به توجه بیشتری دارد. داروهای اضافی برای داروهای پارکینسون ممکن است شامل آگونیست های دوپامین ، مهار کننده های MAO-B ، مهار کننده های Catechol-O-methyltransferase (COMT) ، ضد کولینرژیک و آمانتادین باشد.

پزشکی جایگزین

تحمل نسبت به این داروها با گذشت زمان ساخته می شود ، آنها را کمتر اثربخش کرده و احتمال بروز عوارض جانبی جدید یا پاسخ های غیرقابل پیش بینی را باز می کنید. درست مانند داروها ، درمان های جراحی نیز درمانی نیستند و معمولاً فقط جنبه های انتخابی بیماری پارکینسون را درمان می کنند. جای تعجب نیست که تعداد فزاینده ای از مبتلایان به پارکینسون برای کمک به درمان های مکمل و جایگزین روی می آورند.