درد برای بقای ما ضروری است.

ضربان درد شکم نشانگر آپاندیسیت یا احساس خرد شدن قفسه سینه در هنگام حمله قلبی باعث می شود که ما فوراً به دنبال مراقبت پزشکی باشیم. در حالی که درد حاد می تواند فریبنده باشد ، اما هدف مهمی نیز محسوب می شود. درد حاد خود محدود کننده است و به طور معمول بعد از استراحت و یا درمان مناسب برطرف می شود.

هنگامی که درد بیش از مدت طولانی ادامه یابد ، سودمندی آن زیر سوال می رود ، زیرا دیگر به عنوان هشدار برای یک مشکل جسمی اساسی مطرح نمی شود ، بلکه خود این مشکل می شود. تعریف درد مزمن ، دردی است که به مدت سه ماه یا بیشتر ادامه می یابد و تأثیر مخربی بر کیفیت زندگی فرد دارد. هر جنبه ای از وجود یک فرد با درد مزمن روبرو می شود: جسمی ، عاطفی ، روحی و روحی.
نظرسنجی اخیر در سراسر کشور که توسط مرکز پزشکی دانشگاه استنفورد ، ABC News و USA Today انجام شده ، نشان داد که بیش از نیمی از مصاحبه شده ها از درد مزمن یا مکرر رنج می برند. از بین افراد مورد بررسی ، 25 درصد درد کمر را ناتوانی اصلی خود عنوان کرده اند ، در حالی که 12 درصد درد زانو را غالب دانستند. این ترجمه باعث می شود بیش از 11 میلیون آمریکایی از درد مزمن و مکرر دچار اختلال شوند و بیش از 2.6 میلیون نفر بطور دائم در اثر کمردرد معلول شوند. در یک نظرسنجی ملی مشخص شد که بیش از 700 میلیون روز هر سال به دلیل درد از کار می رود. این هزینه سالانه 100 میلیارد دلار برای جبران ناتوانی ، حق الزحمه وکالت و از دست دادن بهره وری است.
"تئوری کنترل درد" برای اولین بار در سال 1965 توسط روانشناس کانادایی رونالد ملزاک و آناتومیست انگلیس پاتریک وال مطرح شد. این تئوری نشان می دهد که یک سیستم گیت در سیستم عصبی مرکزی قرار دارد که می تواند پیام های درد را به مغز منتقل کند یا آنها را مسدود کند. در پشت نخاع واقع شده ، ساختاری بنام شاخ خلفی به عنوان دروازه ای برای تمام پیام هایی که سعی در عبور از مغز دارند ، عمل می کند. هنگامی که سیگنال های عصبی به مغز می رسند ، اطلاعات حسی در زمینه خلق و خوی فرد ، وضعیت توجه و تجربه گذشته پردازش می شود. از آنجا که این اطلاعات یکپارچه است ، درک شخص از درد و پاسخ به آن تحت تأثیر قرار می گیرد. سپس مغز می تواند برای بستن دروازه ، پیام را به عقب برگرداند ، و سیگنال های درد جدید را مسدود کند یا دروازه را بازتر کند ،
چرخه درد - اسپاسم درد معمولاً در موارد درد مزمن دیده می شود. مناطق پر تنش یا دردناک اغلب در حالت انعطاف پذیر طولانی مدت نگه داشته می شوند. عضلات در خم شدن طولانی مدت ایسکمیک می شوند (فقدان خون و بنابراین اکسیژن). عضلات ایسکمیک باعث درد می شوند. هنگامی که درد وجود دارد ، عضله با رفتن به اسپاسم واکنش نشان می دهد که از خود محافظت می کند. این باعث ایسکمی بیشتر ، درد ناشی از ایسکمی و سپس اسپاسم بیشتر می شود. علاوه بر این ، درد می تواند اضطراب ایجاد کند و بنابراین تنش ماهیچه ای ایجاد کند که درنهایت اسپاسم ایجاد می شود و باعث درد بیشتر می شود. برای جلوگیری از تداوم درد مزمن باید این چرخه درد - اسپاسم درد شکسته شود.
وضعیت عاطفی شخصی می تواند تأثیر زیادی در الگوی درد مزمن او داشته باشد. افکار و احساسات می توانند با تحریک فشار عضلانی ، جریان خون و میزان مواد شیمیایی مغز که نقش مهمی در تولید درد دارند ، پاسخهای فیزیولوژیکی را تحت تأثیر قرار دهند. اگر احساس درماندگی غالب شود ، احساس قدرت درونی برای مقابله با درد از بین می رود. در مواجهه با اپیزودهای دردناک که از استرس تشدید می شود و احساس "از دست دادن کنترل درد" و گزینه های رفتاری برای "مقابله" با درد وجود دارد ، این احساسات ممکن است ناخواسته آن را بدتر کند و الگوهای مقابله ای مضر ایجاد کند. به عنوان مثال ، فردی که کمردرد مزمن دارد ممکن است به راحتی از آن خسته شود و ممکن است برای بی حس کردن درد به دارو و یا الکل برسد. برای کاهش بیشتر درد ، آنها ممکن است از پیش بینی برخی از فعالیت های لذت بخش خودداری کنند. نتیجه این الگوی از دست دادن قدرت عضلانی ، لحن ، انعطاف پذیری ، استقامت و پیشرفت احتمالی افسردگی و اعتیاد است.